Łatwiej o wizytę u kardiologa na NFZ z wybranymi schorzeniami. Trwa oilotaż Krajowej Sieci Kardiologicznej w regionie łódzkim

Choroby układu krążenia są główną przyczyną zgonów w Polsce. Z ich powodu chorób serca i naczyń krwionośnych umiera prawie dwa razy więcej osób niż z powodu mających złą sławę nowotworów złośliwych.

Prof. Jarosław Drożdż, kierownik II Kliniki Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi zwraca uwagę, że choroby kardiologiczne są bardzo groźne. - Choroby kardiologiczne to główny zabójca. Nie ma dziś większego – mówi.

Zwraca też uwagę, że choroby kardiologiczne, wbrew powszechnemu przekonaniu, nie dotyczą jedynie serca. Chorują bowiem też inne narządy, którym niesprawny układ krwionośny nie dostarcza odpowiedniej ilości tlenu i substancji odżywczych.

- Każdy narząd może być objęty procesem chorobowym, jeśli tętnice są objęte zmianami miażdżycowymi- wyjaśnia prof. Drożdż.

Choroby układu krążenia to także duże obciążenia dla systemu ochrony zdrowia.

- W Łódzkiem w zeszłym roku wydaliśmy 250 mln zł na leczenie pacjentów z chorobami układu krążenia. Hospitalizowano 60 tys. chorych. Wielu z tych pobytów w szpitalu można było uniknąć. Konieczna jest profilaktyka i takie rozwiązania jak Krajowa Sieć Kardiologiczna – wyjaśniał wiosną Artur Olsiński, dyrektor łódzkiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia.

Aby usprawnić leczenie pacjentów z chorobami układu krążenia i zmniejszyć liczbę zgonów Narodowy Fundusz Zdrowia testuje w tym roku w województwie łódzkim nowe rozwiązanie – pilotaż Krajowej Sieci Kardiologicznej.

Rozwiązania Krajowej Sieci Kardiologicznej przeznaczone są dla pacjentów ze świeżo wykrytymi czterema schorzeniami kardiologicznymi:

• nadciśnieniem tętniczym opornym i wtórnym
• niewydolnością serca
• zaburzeniami rytmu i przewodzenia
• wadami zastawkowymi serca.

Mogą to być pacjenci leczący się już u specjalistów, lub świeżo skierowani przez lekarzy POZ.

Decyzję o włączeniu pacjenta do leczenia w Krajowej Sieci Kardiologicznej podejmują lekarze w jednej z kilkudziesięciu przychodni POZ i kardiologicznych w regionie łódzkim, które biorą udział w pilotażu. Pacjenci mogą być też kierowani do tych poradni przez swoich lekarzy z innych przychodni POZ.

Zgodnie z założeniem programu tacy pacjenci w ciągu maksymalnie w ciągu 30 dni trafiają do specjalisty kardiologa, aby rozpocząć leczenie w odpowiednim ośrodku specjalistycznym. Z danych łódzkiego NFZ wynika jednak, że tacy pacjenci na wizytę czekają jeszcze krócej – średnio około tygodnia.

Specjalistyczne leczenie kardiologiczne w ramach sieci prowadzone jest przez szpitale w Łodzi, Sieradzu, Piotrkowie Trybunalskim, Radomsku i Zgierzu. Szpitalem koordynującym projekt jest Centralny Szpital Kliniczny Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Szpital UMedu kwalifikuje chorych i pomaga w wyborze miejsca leczenia, prowadzi diagnostykę, leczenie, oraz konsultacje.

W trakcie pilotażu z nowego rozwiązania może skorzystać ponad 20 tys. pacjentów z wymienionymi schorzeniami. Pozostali leczeni są w dotychczasowym trybie. Pilotaż, który prowadzony jest w sumie w siedmiu województwach w Polsce, ma pomóc w ocenie nowego rozwiązania, jego skuteczności i optymalizacji wykorzystania sprzętu i kadry w ośrodkach kardiologicznych. Zgodnie z założeniem ma on przyspieszyć diagnostykę i leczenie, a w konsekwencji zmniejszyć liczbę kardiologicznych hospitalizacji.

Prof. Jarosław Drożdż tłumaczy, że Krajowa Sieć Kardiologiczna skraca drogę chorego pacjenta do uzyskania profesjonalnej i skutecznej pomocy.

- Warto się leczyć, bo w kardiologii mamy coś, co nie wszystkie specjalności mają: możliwość bardzo skutecznego leczenia – podkreśla.

To kolejne już rozwiązanie NFZ mające na celu poprawę opieki nad pacjentami z chorobami układu krążenia. Coraz więcej pacjentów z takimi chorobami jest leczonych w ramach nowego rozwiązania – opieki koordynowanej w POZ. Gdy jest ona wdrożona pacjent jest pod opieką swojego stałego lekarza rodzinnego, który w razie potrzeby może się konsultować z kardiologiem.

NFZ prowadzi też m. in. Program Profilaktyki Chorób Układu Krążenia w ramach którego pacjenci w wieku 35-65 lat z niezdiagnozowanymi chorobami mogą co pięć lat mieć wykonane badanie ryzyka wystąpienia takich chorób oraz uzyskać wiedzę jak im zapobiegać.